Ορισμός
Ως υπερπαραθυρεοειδισμός ορίζεται η αυξημένη παραγωγή παραθορμόνης από έναν ή περισσότερους παραθυρεοειδείς αδένες.
Υπάρχουν τρείς κατηγορίες Υπερπαραθυρεοειδισμού:
Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός
Στην περίπτωση αυτή ένας ή και περισσότεροι παραθυρεοειδείς αδένες υπερλειτουργούν και έτσι έχουμε αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης και ασβεστίου ορού και χαμηλά επίπεδα φωσφόρου.
Μπορεί να οφείλεται:
- σε μονήρες αδένωμα που αφορά το 80% περίπου των περιπτώσεων
- σε διπλό αδένωμα που αφορά περίπου το 5% των περιπτώσεων
- σε υπερπλασία περισσοτέρων αδένων που αφορά περίπου το 15% των περιπτώσεων και που συχνά μπορούν να εμφανιστούν σε ασθενείς με σύνδρομo πολλαπλής Ενδοκρινικής Νεοπλασίας (MEN)
- σε καρκίνο παραθυρεοειδούς αδένα που αφορά το 1% περίπου των περιπτώσεων πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού.
Ο ιστότοπος αυτός ασχολείται κυρίως με αυτή τη κατηγορία του υπερπαραθυρεοειδισμού.
Δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός
Στην περίπτωση αυτή έχουμε αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης αλλά χαμηλά επίπεδα ασβεστίου ορού ενώ τα επίπεδα φωσφόρου είναι αυξημένα.
Μπορεί να οφείλεται:
- σε νεφρική ανεπάρκεια
- σε χρόνια ανεπάρκεια Βιταμίνης D
- σε σύνδρομα δυσαπορρόφησης
Τριτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός
Στην περίπτωση αυτή έχουμε επί εδάφους δευτεροπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού ανάπτυξη αυτονομίας παραθυρεοειδικού ιστού.