Κατηγορία: Υπερπαραθυρεοειδισμός

Ορισμός Ως υπερπαραθυρεοειδισμός ορίζεται η αυξημένη παραγωγή παραθορμόνης από έναν ή περισσότερους παραθυρεοειδείς αδένες. Υπάρχουν τρείς κατηγορίες Υπερπαραθυρεοειδισμού: Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός Στην περίπτωση αυτή ένας ή και περισσότεροι παραθυρεοειδείς αδένες  υπερλειτουργούν και έτσι έχουμε αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης και ασβεστίου ορού και χαμηλά επίπεδα φωσφόρου. Μπορεί να οφείλεται: σε μονήρες αδένωμα που αφορά το 80% περίπου των περιπτώσεων σε διπλό αδένωμα που αφορά περίπου το 5% των περιπτώσεων σε υπερπλασία περισσοτέρων αδένων που αφορά περίπου το 15% των περιπτώσεων και που συχνά μπορούν να εμφανιστούν σε ασθενείς με σύνδρομo πολλαπλής Ενδοκρινικής Νεοπλασίας (MEN) σε καρκίνο παραθυρεοειδούς αδένα που αφορά το 1% περίπου των περιπτώσεων πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Ο ιστότοπος αυτός ασχολείται κυρίως με… Διαβάστε περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης

Από ουροποιητικό: Νεφρικοί λίθοι, πολυουρία, πολυδιψία, νεφρασβέστωση, νεφρική ανεπάρκεια Από οστά: Οστεοπόρωση,  ινώδης κυστική οστείτιδα,  φαιοί όγκοι των οστών,  αρθρίτιδες Από Γαστρεντερικό: Δυσκοιλιότητα,  δυσπεψία,  ναυτία,  έμετοι,  έλκος,  παγκρεατίτιδα Από νευρικό σύστημα: Λήθαργος,  κόπωση,  σύγχυση,  κατάθλιψη,  διαταραχές μνήμης,  ψυχώσεις,  παράνοια,  μεταβολή προσωπικότητας Από άλλα συστήματα: Μυική αδυναμία, υπέρταση,   αρρυθμίες,   καρδιακή υπερτροφία,   επασβεστώσεις,   αναιμία

Συνέχεια ανάγνωσης

Τα συμπτώματα του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού είναι μη ειδικά για να οδηγήσουν σε διάγνωση, αλλά θα πρέπει να θέσουν σε ασθενείς και ιατρούς την υποψία. Η ανεύρεση σε εξετάσεις αίματος υψηλών τιμών ασβεστίου, σε συνδυασμό με υψηλές τιμές παραθορμόνης και συχνά χαμηλές τιμές φωσφόρου είναι τα τυπικά εργαστηριακά ευρήματα του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Κατόπιν ο θεράπων ιατρός θα συστήσει απεικονιστικό έλεγχο για να προσδιορίσει το εύρος της βλάβης που έχει υποστεί ο ασθενής (υπερηχογράφημα νεφρών, μέτρηση οστικής πυκνότητας) και για εντοπισμό του ή των παθολογικών αδένων (υπερηχογράφημα παραθυρεοειδών, σπινθιρογράφημα με Sestamibi κ.α.).

Συνέχεια ανάγνωσης

Η οριστική θεραπεία του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού είναι η χειρουργική αφαίρεση του παθολογικού αδένα ή αδένων. Εφόσον η θέση του παθολογικού παραθυρεοειδούς αδένα έχει εντοπιστεί απεικονιστικά πριν το χειρουργείο, η εκτομή του αδένα μπορεί να γίνει συνήθως μέσω μιας μικρής τομής. Σε περιπτώσεις που ο παθολογικός αδένας δεν απεικονίζεται σε καμία εξέταση προεγχειρητικά ή αν υπάρχει αμφιβολία για τον αριθμό των παθολογικών παραθυρεοειδών, τότε χρειάζεται η λεγόμενη διερεύνηση τραχήλου, η οποία γίνεται μέσω μιας μεγαλύτερης τομής, συνήθως όπως αυτής της θυρεοειδεκτομής. Τις τελευταίες δεκαετίες προστέθηκε ένα ακόμα πολύτιμο εργαλείο στην επιτυχή χειρουργική θεραπεία του πρωτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, η διεγχειρητική μέτρηση της παραθορμόνης. Με αυτή τη μέθοδο λαμβάνεται αίμα από τον ασθενή για… Διαβάστε περισσότερα

Συνέχεια ανάγνωσης